Το χαϊκού, μόλις λίγες λέξεις, μια εικόνα, ένα συναίσθημα, μας λέει "έχετε το δικαίωμα να είστε ασήμαντοι, λιγόλογοι, συνηθισμένοι. Αποτελείται από τρεις μόνο στίχους, προέρχεται από τη Γιαπωνέζικη λογοτεχνία και λόγω της συντομίας του χαρακτηρίζεται "ακαριαίο ποίημα". Η συντομία του δεν είναι μια πλούσια σκέψη αλλά ένα σύντομο γεγονός, μια φευγαλέα εικόνα.
Το χαϊκού δεν περιγράφει ποτέ, η τέχνη του είναι αντι-περιγραφική εφόσον κάθε κατάσταση μετατρέπεται άμεσα σε μια οπτασία. Το χαϊκού προσπαθεί να συλλάβει την ουσία μιας στιγμής μέσα από μια απλή εικόνα - είναι σα να έχεις ένα κάδρο φωτογραφικό για μια στιγμή που κάποιος σου άνοιξε μια χαραμάδα για να δεις σ'ένα μοναδικό για σένα σημείο του κόσμου. Το χαϊκού διεγείρει τον πόθο και μας κάνει να φανταστούμε ότι μπορούμε κι εμείς ανά πάσα στιγμή να το πλάσουμε εύκολα. Το χαϊκού είναι αντιστοιχία σημαίνοντος και σημαινομένου.
Μέσα στο τρίστιχο του χαϊκού υπάρχει συνήθως ένα συλλογιστικό σχεδιάγραμμα σε τρία επίπεδα - το ανηφόρισμα - η εκκρεμότητα - η συναγωγή ενός συμπεράσματος. Στην πιο συνηθισμένη του μορφή - στην Ιαπωνική ποίηση - αποτελείται από 17 συλλαβές. Η επιτυχία του ποιήματος εξαρτάται από το αν θα εκφράσουμε με ευρηματικό τρόπο αυτό που "βλέπει" η ψυχή μας μια συγκεκριμένη στιγμή.
Εν τέλει το χαϊκού είναι σύμφωνο με την φιλοσοφία του ΖΕΝ της Ανατολής όπως αυτή εκφράζεται στο τρίστιχο
"όταν βαδίζεις, κοίτα να βαδίζεις
όταν κάθεσαι, αρκέσου να κάθεσαι
αλλά προπαντός μην ταλαντεύεσαι"
ΔΕΙΓΜΑΤΑ ΧΑΙΚΟΥ
Κι όλας 4 η ώρα
9 φορές σηκώθηκα
για να θαυμάσω το φεγγάρι
Ολόγιομο φεγγάρι
και πάνω στις ψάθες
η σκιά ενός πεύκου
Ο χειμωνιάτικος άνεμος φυσάει
τα μάτια των γατιών
ανοιγοκλείνουν
Ο παλιός βάλτος
ένα βατράχι πηδάει μέσα
ώ ο θόρυβος του νερού
Νύχτα κι ενώ
σε περιμένω, αρχίζει
πάλι η βροχή
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΟΡΙΖΟΝΤΕΣ
Σ. Ζηκουρίδης
Μιας και κανείς δεν κάνει τόσο καιρό την αρχή,είπα να την κάνω εγώ, ως λίγο πιο θαραλλέος...Προσπάθησα και έγραψα 3 τριστοιχα που δεν ακολουθούν τους κανόνες που περιέγραψε ο κ.Ζηκουρίδης αλλά βλέπουμε!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΦύσηξε αέρας,
το τρένο πέρασε,
η κραυγή χάθηκε.
Περπατάς στην φωτιά
καίγεται η γνώση!
καίγεται πάνω στο πτώμα σου.
Στάζει η γέφυρα γάλα;
Άηχο το κλάμα
πάνω στην γυμνή, νεκρή του μάνα.
Θ.Στυλιανίδης
e,oxι πως δεν ακολουθουν τους κανονες του κου Ζηκουριδη! αφου δεν βγαινει νοημα!!!(χε,χε,πλακα κανω Θοδωρη..)
ΑπάντησηΔιαγραφήΕργα τεχνης,
ποιος το περιμενε;
Αγνωσται αι βουλαι του ποιητη..
τι λες για το δικο μου?
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜπράβο Θεόδωρε!!!Μπράβο Μαράκι!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα τώρα και το δικό μου εμπνευσμένο από την χτεσινή μας εξόρμηση μ'ένα ευχαριστώ σε όλους!
Λάλον ύδωρ
πάνω στις φυλλωσιές τρελλό χορό
στήνει το φως...
Άντε κι άλλο ένα
Μάδησε πια η παπαρούνα
στα σφαλιστά βλέφαρα
ονείρατα
Xairomai p arxise to paixnidi!Oraies!Aples kai oraies!Ante na peiramatizomaste kai oi ipoloipoi!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήna dokimasw ki egw???
ΑπάντησηΔιαγραφήatofia eikona i siwpi
tin wra tou apoxwrimou
fantazei...
kai ena akomi
epithimia anegixth
ksagrypna tin mataiodoksia
epipedes megales prosdokies.....
elpizw na itan kali i prospatheia an kai anwdini...:)))