Πέμπτη 12 Μαρτίου 2009

Ένα κλωνάρι άνοιξης

Φίλοι και φίλες χαίρεσθε!

Βρήκα προχτές ακουμπισμένο πάνω στο γραφείο μου ένα κλωνάρι μυγδαλιάς.
Να μου χαμογελά, να μου γνέφει, να μου υπόσχεται Ευχήθηκα να ήμουν μεγάλη ζωγράφος· να μπορούσα να φυλάκιζα την ανάσα της άνοιξης που προελαύνει.

Να ήμουν φωτογράφος ν’ απαθανάτιζα πώς νικά ένα κλαράκι κι αποδιώχνει το φάντασμα του χειμώνα.

Να ήμουν ποιήτρια σπουδαία να ’ντυνα με λέξεις πλουμιστές το φως αυτό που ξεχύνεται απ’ το μικρό κλαράκι και να υμνούσα κι εγώ την ανεμελιά της μυγδαλιάς που πάντα ανθίζει πεισματικά μέσα στο χειμώνα.

Το σήκωσα κι ανάσανα βαθιά τη μυρωδιά του… Τι κι αν δεν είμαι όλα τα παραπάνω! Βλέπω…οσμίζομαι…αγγίζω…ονειρεύομαι κι αισθάνομαι ευλογημένη.

Και πήρα το κλαράκι και του ’βαλα να πιεί και το έβαλα να διώξει το μαύρο χειμώνα όπου κι αν φωλιάζει!


Ευχαριστώ σας,
Ζαχαρούλα
Υ.Γ. Carpe Diem!

2 σχόλια:

  1. εχεις κρυμμενα ταλεντα κουκλα μου,και χαιρομαι πραγματικα που νοιωθεις ομορφα να τα μοιραζεσαι μαζι μας..Η ανοιξη ερχεται καμμια φορα μονο με ενα χαμογελο,και το δικο σου ειναι πηγαιο,αυθεντικο-λεξη που σου αρεσει να λες- και γεματο αισιοδοξια! Οι ιδεες σου και η ενεργητικοτητα σου θα δωσουν ζωη στο συλλογο..Carpe Diem καλη μου,και οπου βγαλει...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. (είδες πως γίνεται? δε μ αφήνει να μιλήσω.. ήθελε να απαντήσει πρώτη.. τέλος πάντων)
    καλώς ήρθες Ζαχ στον κύκλο του ορίζοντά μας, φέρνοντας την άνοιξη με το δικό σου τρόπο..
    καλή αρχή, προβλέπεται δυνατή συνέχεια!
    :))

    άντε παιδιά, περιμένουμε εναγωνίως τις αναρτήσεις σας!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.